De organisatie van deze Jaarrit was in handen van onze zuiderburen Raoul en Wiske. te St. Katelijne Waver. Met hun rijke ervaring in het rijden van toerritten in de Benelux en in Duitsland, hebben ze de uitdaging op zich genomen om voor de club Franse Motoren een mooi toerweekend in een interessante omgeving in elkaar te steken. Op deze manier zouden ze de clubleden van de Belgische sfeer- en gebruiken laten proeven. Dit werd het ons verteld tijdens de Jaarvergadering in oktober 2015 in onnavolgbaar vrolijk Vlaams, opgejut door enkele Ollanders die wel eens zin hadden in wat anders. Maar het is anders gelopen…..
Enige maanden voordat de rit zou plaatsvinden bereikte ons het bericht dat Raoul ernstig ziek was maar dat hij wilde dat de rit hoe dan ook door zou gaan. Vrijdagmiddag 9 september is Wiske dan ook alleen aanwezig om de eerste gasten te ontvangen, Raoul is de avond ervoor weer opgenomen in het ziekenhuis en kan zeker niet bij de rit aanwezig zijn. In de loop van de middag en avond arriveerden er al verschillende leden met hun motoren. Er zijn ook al twee fransozen met hun Terrots, een van deze rijders is een kennis van Raoul, de ander journalist van het Franse motorblad La Vie de la Moto.
Zaterdagochtend...
kwamen de eerste motoren in busjes en op aanhangers al vroeg het terrein op rijden. Hollanders, Belgen en Fransen met zware en lichte motoren maakten dat het terrein goed vol raakte. Tegen de dertig motoren zouden er aan de start staan, daaronder ook de drie motoren die net de reis naar Santiago de Compostella hadden gereden en waar het Spaanse stof nog niet van was verwijderd. Heel goed om te zien was, dat de “jeugdige” veertigers en vijftigers verdrongen zijn door de echte jeugd: een tweeling twintigers op hun Terrots zijn ook van de partij om hun eerste CFM Jaarrit mee te rijden. De jeugd heeft en is de toekomst voor de Club Franse Motoren. Het motorvirus is nog verder overgeslagen op motorrijdende kids. We hoorden van een andere pa, dat zowel zoon als dochter het motorrijbewijs gaan halen want hij heeft toch nog een motor staan waar ze op zouden kunnen rijden.
Het starten verliep helaas niet geheel vlekkeloos, de teleurstelling was groot voor de tweeling toen haar motor niet wilde aanslaan. Het wachten duurde te lang dus werd er toch gestart en zo ontstond er al gelijk een tweede groep met de sleutelende achterblijvers. De weigerende Terrot werd in de bus geladen en die begon op die manier aan de rit. We reden van Putte Beerzel richting Schriek, Aarschot en op zo’n 25 km was de koffiestop gepland. Er waren smalle weggetjes te rijden met vele kruispunten, afslagen en redelijk druk verkeer. De motor van Ans sloeg voor een oversteek af doordat de vlotter bleef hangen, het euvel was snel verholpen en kon weer verder.
Na ons kwam nog een derde groep met daarbij ook de bus met de pechmotor. De Terrot werd gelijk weer uit de bus gehaald en met een aantal techneuten erbij lukte het om er weer geluid in te krijgen, het probleem bleek niet al te groot te zijn. De oplossing was het gebruik van een paar stukjes karton, die als vulring dienst deden om de dicht gedrukte hoofdsproeier van de noodzakelijke benzine te voorzien. De brede en dankbare glimlach op het gezicht van de rijdster sprak boekdelen, ze kon de rit op de motor voortzetten.
Na de pauze gaat het verder…
over kleine weggetjes met heuvels en bossen, een mooi gebied en wat rustiger dan het eerste stuk. Van Aarschot reden we op Rillaar, Gelrode, Nieuwrode, Kortrijk-Dutsel, Rotselaar om daar in de omgeving te lunchen. Door het mooie weer konden we met z’n allen, gelukkig uit de zon, op het terras de lunch gebruiken. Dat de Belgen als Bourgondiërs te boek staan was ook te zien aan de
verschillende lunchgerechten die werden geserveerd, we lieten het ons goed smaken.
Na deze grote pauze ging de rit weer verder, wanneer we door het boerenland rijden over smalle landbouwweggetjes met vele onoverzichtelijke bochten gaat het mis. Eén van de rijders haalt de bocht niet en belandt in de berm langs de weg en probeerde wat verder weer de weg op te sturen, de andere bestuurders, die net aan kwamen rijden, probeerden nog uit te wijken maar belandden door deze manoeuvre in het witlofland. Zo kwamen er vijf motoren met hun bestuurders en meerijders ten val, gelukkig zagen we iedereen nog bewegingen maken. Toen iedereen onder de motoren was uit gekropen, met wel wat pijntjes hier en daar, bleek niemand ernstig gewond. Nadat alles weer rechtop stond viel de schade aan de motoren ook mee. Witlof-akkerland is als motor-uitloopstrook ongeschikt, maar in ieder geval wel zacht. Zo blijkt maar weer: elk nadeel heb z’n voordeel. Alle motoren werden weer gestart en liepen weer op één na, de Terrot van Cor had te veel zand gehapt. De rit werd in verschillende groepen voortgezet via Werchter, Haacht en Keerbergen om in de buurt van Putte-Beerzel het museum te bezoeken van oude ambachten en gebruiken. Er was onder andere de inrichting van een klassieke schoolklas te zien, een ziekenhuiskamer. Verder waren er kledingstukken uit de vorige eeuw en vele voorwerpen uit die tijd. Na dit bezoek ging het richting de startplaats. Rond de klok van 17.30 uur was iedereen weer terug op de camping. Cor heeft onderweg de tijd gevonden om de carburateur te reinigen en komt ook per motor weer aan.
De gezamenlijke maaltijd in de mooie kantine van de hondenclub, een prima locatie met veel ruimte en mogelijkheden, was keurig verzorgd en lekker bovendien. Dit was ook de gelegenheid voor het bestuur van onze club om Wiske en haar vrijwilligers, die het mogelijk hadden gemaakt om het weekend te laten slagen, te bedanken met een dankwoord en een attentie.
De zondagochtend...
stond er nog een korte rit gepland van rond de vijftig kilometer. De groep was flink uitgedund omdat er een groot aantal rijders zaterdagavond al naar huis was vertrokken. De stoere mannen en de vrouw die wel vertrokken hadden er zin in, dat was te zien toen ze wegreden. Aan het einde van die rit stond er een bezoekje gepland bij Raoul en Wiske thuis. Daar kreeg je de gelegenheid om hun privéverzameling en de werkplaats te bekijken. Niet alleen de Dresch en de Soyer, die we allemaal kennen van de Jaarritten, maar ook nog Engelse, Duitse en uiteraard Belgische motoren en dat alles stond in het gebouw dat de mooie naam had van “Kiekestuftuf club”.
Dat Wiske erg betrokken is bij het geheel wisten we al. Wanneer ze tussen de motoren staat weet ze er het nodige over te vertellen en is het een en al passie, heel even wat ontspanning. Na deze mooie afsluitende activiteit bedankten we Wiske en namen afscheid van haar, we gingen terug naar de camping om daarna huiswaarts te keren.
Het was een goed weekend, prima georganiseerd onder moeilijke omstandigheden, leuke ritten, goed eten en drinken, geweldig weer, wel erg jammer dat Raoul er niet bij heeft kunnen zijn.
Later die week bereikte ons het droevige bericht dat Raoul op donderdag 15 september is overleden.